panzehir

 

 

PANZEHİR

 

                            Dinçer Sezgin’e

Sen ki Dinçer Sezgin’sin bilinir

En güzel çiçeği rastlantının

 

Sen ki alkol deryasına bata çıka

karabataklara parmak ısırtan gemi

Sen ki bir parça uçurum kıyısı dostluğu

düşmeye beş kala çoğalan panzehir

Sen ki nice yoğun bakışımlı komalardan

dumanını savura savura çıkan kahraman

Alnı açık tarihlerde alırsın yerini

 

Hazırsındır söküğünü dikmeye

kırk yamayla bohçalanmış hayatın

Üstelik onca belanın püskülünü kesmek

her babayiğidin harcı değil

teklerken adım başı kalb-i viranın

 

Gayrı şanındandır Kundaracı Mustafa’nın oğlu

yel vurdukça taşınıp kargatulumba hastaneye

bir kez olsun deldirmemek postu

Gizem mi sihir mi mucize mi

Merakına muciptir tıbbın

( Bağışlayıver kıçı kırık Türkçemi )

ahmet günbaş

Add a comment Ocak 20, 2010

yâre

 

 

YÂRE

 

bütün ruhumla

sana taşındım sevgilim

pâre pâre

yaralarımla

 

diri ve kırmızı

kalbimdi bıraktığım avuçlarına!

 

sığamadım…

      sığamadım…

            sığamadım…

 

ah o şahlanan maya,  o burcu hisar

nağmesi aya değen çağanak:

yer ile yeksan!

 

yan!ılgım… katlan yine eğnine

sarılarını sar geri, sırlan!

 

dinler gibi kendini ney

susar gibi kendine neyzen

kalsın bende yalnızlığın

suretâ bir sağanak       

 

unutma!

acıdır suyu pişmanlığın

gün gelir hatırlarsın

kıyından geçmişti bir vakit

yelkenleri güneş fırtınası

bir dev kadırga!

 

hercâi alacası değil çün

açar kızıl kan rengi

bir zor gülün bağrında

 

ve hak edene takar tâcını

aşk!

Perihan Baykal

Add a comment Ocak 15, 2010

meseller

 

DAĞ MESELİ

 

dünya gözüyle göremediğim öte yüzündeyim

giderek aleve dönüşen vadilerinin

 

dağ değilsin: ona benziyorsun

sevdiğime; göğsün, eteğin ve gizemli uçurumunla

 

bütün meselleri yaşadım, yadsıdım, sır ve ayna halinde

yansıyan sadece sen oldun; meçhul değildi bu dem

 

göklerin sanal kapısını kapalı tut, dokunma öyle kalsın

küllerini örtünen kalbimin penceresi

 

yağmurla öpüşüyorum çoktandır;

sana aittir yüzüme vuran o görünmez zerre

 

uzak/mavi rüzgârlar savuruyor her gece

yatağıma, kızıl ağaç kabuğu kokan korularını.

                                 ahmet uysal

Add a comment Ocak 7, 2010